عنوان مقاله:
اصول حرفه‌ای حسابرسی مالیاتی
اجرا شده توسط:
استاد علیرضا نریمانی
اصول حرفه‌ای حسابرسی مالیاتی
تعریف مفهومی:

حسابرسی مالیاتی فرایندی است که به بررسی درست اسناد و مدارک مالی و چگونگی رعایت قانون و مقررات می‌پردازد. همچنین این فرایند عوارض بر درآمد شرکت را محاسبه و شیوه پرداخت را مشخص می‌کند.

اولین نکته در خصوص حسابرسی مالیاتی بدین شرح است: مامور مالیاتی وظیفه حسابداری ندارد!

باید به این نکته توجه داشته باشیم که وظیفه ثبت وقایع برعهده حسابدار است و وی وظیفه ثبت حسابها را ندارد. در این مبحث از وظایف و توانایی‌های حسابرس می‌توان به نکات زیر اشاره کرد که دارای ارزش ویژه‌ای می‌باشد :

حسابرس می‌تواند درآمدها را افزایش دهد، نمی‌تواند کاهش دهد. حسابرس می‌تواند هزینه‌ها و اعتبار را کاهش دهد و اعتبار را غیر قابل قبول اعلام کند، نمی‌تواند اعتبار شما را افزایش دهد. اظهارنامه عملکرد و اظهار نامه مالیات بر ارزش افزوده باید منطبق با دفاتر و اسناد و مدارک باشد شما نمی‌توانید اظهارنامه ای ارائه دهید که ارقام آن در دفاتر شما نباشد.

اظهارنامه الحاقی تبعات اظهارنامه را ندارد: به این منظور که اگر شما اظهارنامه الحاقی ارائه دادید که در آن بدهی، بیشتر از اظهارنامه اصلی بود مامور مالیاتی نمی‌تواند آن را از طریق اجرای عملیاتی وصول کند. زیرا فقط طبق تبصره 2 ماده 210، رقمی که در اظهارنامه موعد مقرر هست را می‌تواند وصول کند. اظهارنامه الحاقی هیچ کجای قانون ارزش افزوده ذکر نشده است. سازمان مالیاتی از این کلمه در قوانین خود استفاده کرده است که می‌باید به جای عنوان اظهارنامه الحاقی از کلمه‌ی “نامه الحاقی یا الحاقات اظهارنامه” استفاده کند. بدین منظور که ما یک اظهارنامه ارائه کرده‌ایم و مبنای ما آن اظهارنامه است.

بیان مسئله:

ممکن است ما به اشتباه اعتبار را کم یا زیاد ثبت کرده باشیم که می‌توانیم با یک نامه به اداره دارایی اعلام کنیم که ما اعتبار خود را اشتباها ثبت زده‌ایم که در واقع این همان اظهارنامه مالیاتی است.

فرضیات:

تمامی مطالبی را که تحت عنوان اظهارنامه الحاقی ذکر می‌کنیم باید در دفاتر موجود باشند مثلا سال 88 اظهارنامه‌ای ارائه کرده‌ایم. به اشتباه، ما یا طرف مقابل نمی‌دانسته‌ایم اظهار نامه مشمول مالیات می‌باشد یا خیر و یا به هر دلیلی اعتبارش را جدا نکرده‌ایم. (نکته: می‌بایست اعتبار را جداگانه می‌آوردیم و از دولت طلب می‌کردیم.) حال نمی‌توان با اظهارنامه الحاقی آن طلب را از دولت پس گرفت.

 راه حل:

برای جبران این اشتباه که از  سمت حسابدار بوده است باید در سال جاری حساب‌هایمان را اصلاح کنیم و چون مربوط به بهای تمام شده می‌باشد، قسمتی از آن باید از طریق سود و زیان سنواتی اصلاح شود.

بنابراین
  • عنوان اظهارنامه الحاقی نداریم و به جای آن باید از کلمه‌ی نامه الحاقی استفاده کرد.
  • این نامه الحاقی زمانی ملاک است که ارقام آن را در دفاتر داشته باشیم.

طبق بنده 2 مطالب گفته شده اگر ارقام را در دفاتر حسابداری نداشتیم در اولین فرصت ارقام را ارائه داده و پول خود را در اولین اظهارنامه از دولت پس بگیریم. با به تعویق انداختن این کار، زمانی که اقدام به اصلاحات می‌کنیم به دلیل گذشتن چند سال از مورد ذکر شده، از نظر دولت غیر قابل قبول است. برای جبران این اشتباه نمی‌توان اظهارنامه الحاقی داد و باید از طریق حسابداری این مشکل را برطرف کرد. اظهارنامه الحاقی نمی‌تواند جلوی عملیات اجرایی قبلی را بگیرد، یا نمی‌تواند موجب عملیات اجرایی شود زیرا حکم اظهارنامه را ندارد.

 نکته:

اظهارنامه الحاقی یا همان اعلام الحاقی باید مطابق با اسناد و مدارک باشد.

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

میخواهید به بحث بپیوندید؟
مشارکت رایگان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *